Д.А. Лори
Лепливи зборови
Ретко кажуваме што не е кажано претходно
Ми се крши срцево и јазикот.
Само што сакав да ја анализирам
Анатомијата на зборовите,
Умот ми застана под притисокот
На туѓите мисли и зборови
Немало ништо освен ова небо порано
И ни трошка се нема сменето оттогаш
Го гледам….
Голема мрзлива стоногалка од облак
Само што не ја проголтала мојата омилена ѕвезда.
Ова бледо-сино небо во бескрајно воскреснување
Ми носи повеќе одошто можам да поднесам.
Жештината ми ги омлитавува сетилата,
Воздухот е полн со лепливи мисли,
Лепливи прсти околу лепливо пенкало,
Од збирката “Будење во трето лице еднина”, Блесок Скопје, 2014
Слика::Силвија Лоренц::Soft City::2017::маслен пастел
Artwork::Silvia Lorenz::Soft City::2017::oil pastels::