Љубомир Мициќ:: Ljubomir Micic
бим бам бом
Од црвените покриви на љубовта
Од слободните кули на првите катови до небото
На сите континенти до пролетерите песна со поздрав од моите очи
НАМЕСТО ФРЛЕНИ БОМБИ ПРОЛЕАНИ СОЛЗИ
Змии се моите солзи
Другари на зачовековите буни и небеската крв
Небото е зелена трева
Небото вреска во пустината на христијанскиот Велигден
Земјо ти мајмунска плането со рогови на богови запомни
Денес сите фабрики на душите наши трубат крик до крик
Сирени од вресок одекнуваат од врвовите на црвените копја на новиот дух
Сите улици валкани течат ко утроба на европскиот капитал
Во нашите градови наместо човекови милиони
Трамваите патуваат ко знамиња црвени
Пројуруваат гонети од смртоносната струја на електрореволуцијата
Со кал е искитена буржоазијата
Буржоазијата се шета по богатите паркови на златното теле
И се подготвува со пијанка да го прослави Велигден за оној Христос
Кого пред толку години сладострасно го распна
Само црните пци носат чиста љубов во очите
Автомобилите бесни машини на четири гумени крила
Прeнесуваат човекојадци
Сигурно и денес ќе испогазат неколку потиштени пешаци
На Балканот пешакот е сè уште единствениот човек
Пешаци – зенитисти – поети – пролетери страдајте
И знајте: слободата е кукавица на гнилата гранка Европа заспана
Ене ги радиокрстачите на нашите антени и сноповите исплукани идеали
До сините цицки на Авала лудуваат
Оковани со синџири на слободата од мојата нација варварска
Со заслуга на четници инвалиди и комити
Борци овенчани со славата ко плашила стрчат
На ветровите од берзанско-политичките спекулации
Ортопедијата е за луѓето досмртна награда во скутот на војните
Протезата е најсјајниот орден на сите победи кои се секогаш порази
Над китките човечки несреќи и бесилките блескаат
народни банки
народни трговии
народни политики
народни уметности
народни корупции
Во нашите гради цутат куршумски опела
Додека со нокти на костур по брдата бунтовни мисли ѕвониме
Додека со зарѓана кама проклетите столетија се чешаат
По валканиот задник на српскиот Рим
Од мрките пештери на нашите бесни черепи
Урлаат јаничарите на револуцијата
За новото во човештвото сè во вител.
Белград, 1. мај 1926
Превод од српски Елизабета Линднер
Со љубезно одобрување за објавување на преводот и текстот од Народна Библиотека Србије
Слика::Јамесдин::
Повеќе за уметникот:: Jamesdin::
Оригинал на српски::
bim bam bom
Sa crvenih krovova ljubavi
Slobodnih kula prvih spratova do neba
U sve kontinente proleterima pesmu uz pozdrav mojih očiju
UMESTO BAČENIH BOMBI PROLIVENE SUZE
Zmije su moje suze
Drugovi začovečanskih buna i nebeske krvi
Nebo je zelena trava
Nebo vrišti u pustinji hrišćanskog Vaskrsa
Zemljo ti majmunska planeto sa rogovima bogova upamti
Danas sve fabrike duša naših trube krik do krika
Sirene vriska odjekuju sa vrhova crvenih kopalja novoga duha
Sve ulice prljave teku kao utrobe evropskog kapitala
U našim gradovima mesto čovečanskih miliona
Tramvaji putuju kao zastave crveni
Projure gonjeni smrtonosnom strujom elektrorevolucije
Blatom je okićena buržoazija
Buržoazija šeta bogatim parkovima zlatnoga teleta
I sprema se da pijankom proslavi Vaskrs onaga Hristosa
Koga je pred toliko godina sladostrasno raspela
Samo crni psi nose čistu ljubav u očima
Automobili besne mašine na četiri gumena krila
Pronose ljudoždere
Sigurno će i danas da pogaze nekoliko sumornih pešaka
Na Balkanu je pešak još uvek jedini čovek
Pešaci – zenitisti – pesnici – proleteri stradajte
I znajte: sloboda je kukavica na truloj grani Evrope zaspala
Eno radiokrstače naše antene i snopovi popljuvanih ideala
Uz plave sise Avale luduju
Okovani lancima slobode moje nacije varvarske
Zaslugom četnika invalida i komita
Borci ovenčani slavom kao plašila strče
Na vetrovima berzansko-političkih spekulacija
Ortopedija je za ljude dosmrtna nagrada u krilu ratova
Proteza je najsjajnija kolajna svih pobeda koje su uvek porazi
Nad bokorima ljudskih nesreća i vešala blistaju
narodne banke
narodne trgovine
narodne politike
narodne umetnosti
narodne korupcije
U našim grudima cvetaju kuršumska opela
Dok noktima kostura po brdima buntovne misli zvonimo
Dok zahrđalom kamom češu se prokleta stoleća
Po prljavoj zadnjici srpskoga Rima
Iz mrkih pećina naših besnih lobanja
Urliču janičari revolucije
Za novo čovečanstvu sve u kovitlac.