Ljubomir Micic

Љубомир Мициќ:: Ljubomir Micic

 

бим бам бом

Од црвените покриви на љубовта

Од слободните кули на првите катови до небото

На сите континенти до пролетерите песна со поздрав од моите очи

НАМЕСТО ФРЛЕНИ БОМБИ ПРОЛЕАНИ СОЛЗИ

Змии се моите солзи

Другари на зачовековите буни и небеската крв

Небото е зелена трева

Небото вреска во пустината на христијанскиот Велигден

Земјо ти мајмунска плането со рогови на богови запомни

Денес сите фабрики на душите наши трубат крик до крик

Сирени од вресок одекнуваат од врвовите на црвените копја на новиот дух

 

Сите улици валкани течат ко утроба на европскиот капитал

Во нашите градови наместо човекови милиони

Трамваите патуваат ко знамиња црвени

Пројуруваат гонети од смртоносната струја на електрореволуцијата

Со кал е искитена буржоазијата

Буржоазијата се шета по богатите паркови на златното теле

И се подготвува со пијанка да го прослави Велигден за оној Христос

Кого пред толку години сладострасно го распна

 

Само црните пци носат чиста љубов во очите

Автомобилите бесни машини на четири гумени крила

Прeнесуваат човекојадци

Сигурно и денес ќе испогазат неколку потиштени пешаци

На Балканот пешакот е сè уште единствениот човек

Пешаци – зенитисти – поети – пролетери страдајте

И знајте: слободата е кукавица на гнилата гранка Европа заспана

 

Ене ги радиокрстачите на нашите антени и сноповите исплукани идеали

До сините цицки на Авала лудуваат

Оковани со синџири на слободата од мојата нација варварска

Со заслуга на четници инвалиди и комити

Борци овенчани со славата ко плашила стрчат

На ветровите од берзанско-политичките спекулации

Ортопедијата е за луѓето досмртна награда во скутот на војните

Протезата е најсјајниот орден на сите победи кои се секогаш порази

Над китките човечки несреќи и бесилките блескаат

народни банки

народни трговии

народни политики

народни уметности

народни корупции

Во нашите гради цутат куршумски опела

Додека со нокти на костур по брдата бунтовни мисли ѕвониме

Додека со зарѓана кама проклетите столетија се чешаат

По валканиот задник на српскиот Рим

Од мрките пештери на нашите бесни черепи

Урлаат јаничарите на револуцијата

За новото во човештвото сè во вител.

 

Белград, 1. мај 1926

Превод од српски Елизабета Линднер

Со љубезно одобрување за објавување на преводот и текстот од Народна Библиотека Србије

Слика::Јамесдин::

Повеќе за уметникот:: Jamesdin::

Оригинал на српски::

bim bam bom

Sa crvenih krovova ljubavi

Slobodnih kula prvih spratova do neba

U sve kontinente proleterima pesmu uz pozdrav mojih očiju

UMESTO BAČENIH BOMBI PROLIVENE SUZE

Zmije su moje suze

Drugovi začovečanskih buna i nebeske krvi

Nebo je zelena trava

Nebo vrišti u pustinji hrišćanskog Vaskrsa

Zemljo ti majmunska planeto sa rogovima bogova upamti

Danas sve fabrike duša naših trube krik do krika

Sirene vriska odjekuju sa vrhova crvenih kopalja novoga duha

 

Sve ulice prljave teku kao utrobe evropskog kapitala

U našim gradovima mesto čovečanskih miliona

Tramvaji putuju kao zastave crveni

Projure gonjeni smrtonosnom strujom elektrorevolucije

Blatom je okićena buržoazija

Buržoazija šeta bogatim parkovima zlatnoga teleta

I sprema se da pijankom proslavi Vaskrs onaga Hristosa

Koga je pred toliko godina sladostrasno raspela

 

Samo crni psi nose čistu ljubav u očima

Automobili besne mašine na četiri gumena krila

Pronose ljudoždere

Sigurno će i danas da pogaze nekoliko sumornih pešaka

Na Balkanu je pešak još uvek jedini čovek

Pešaci – zenitisti – pesnici – proleteri stradajte

I znajte: sloboda je kukavica na truloj grani Evrope zaspala

 

Eno radiokrstače naše antene i snopovi popljuvanih ideala

Uz plave sise Avale luduju

Okovani lancima slobode moje nacije varvarske

Zaslugom četnika invalida i komita

Borci ovenčani slavom kao plašila strče

Na vetrovima berzansko-političkih spekulacija

 

Ortopedija je za ljude dosmrtna nagrada u krilu ratova

Proteza je najsjajnija kolajna svih pobeda koje su uvek porazi

Nad bokorima ljudskih nesreća i vešala blistaju

narodne banke

narodne trgovine

narodne politike

narodne umetnosti

narodne korupcije

 

U našim grudima cvetaju kuršumska opela

 

Dok noktima kostura po brdima buntovne misli zvonimo

Dok zahrđalom kamom češu se prokleta stoleća

Po prljavoj zadnjici srpskoga Rima

Iz mrkih pećina naših besnih lobanja

Urliču janičari revolucije

Za novo čovečanstvu sve u kovitlac.