::Стихотворба и слика:: Poem and Picture::
Thomas Antonic:: Томас Антонич од збирката::
Треперливи карпести слики од зли ноќни птици
I
Теророт сè повеќе нè опкружува,
Единственото што можеме да направиме е да продолжиме.
Ми треба само пат во твојата глава.
II
Светот се промени.
Ноќта се простира. По последното отекување сè ќе
поцрни. Веќе не можеш да му се спротивставиш. Си седиш и
гледаш молкум. Одеднаш сè ти се чини бесмислено и
празно. Тоа го викаат „доживотно“.
Осеќаш дека смртта тропа на врата
и не можеш да се придвижиш.
Но не умираш.
Не е толку едноставно.
Kasvoton kuolema.
Безлична смрт.
Не, смртта не е крајот и ова не е никакво ветување.
Додуша тажно е, ама вистинито – Зарем не мислиш така, сега, кога
скицираме убава слика, со добра музика, во едно раздвижено време?
Ова не е нашиот свет.
………………………………
Превод од германски:: Еизабета Линднер::
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Слика:: Дијана Томиќ Радевска:: Hit the road::