ЗИМСКИ СОН
Лебдееш на врвот на
непрегледната лежалка.
Над тебе старата планина си ги
кисне нозете во морскиот леген.
Ветерот е заглавен во густата
крошна на дрвото како детска топка.
Го гаѓаш со камења, ги тресеш гранките
и ништо.
Спурнина и длабока мозочна сиеста
со крпење дремка во парталава сенка.
Ако дејствата завршуваат со последици
тогаш неподвижноста е резултат на
внатрешниот мир – се вадиш.
Товарот на познатото не ти тежи
и не би го менувал за ништо непознато.
Велиш: попрво празнотијата на синилото
отколку шаренилото на невидливото.
Леташ со погледот наоружан со сончеви
окалки со леснотија на пеперуга.
Заспиваш со џагорот на мислите
а те буди тишината.
Овде и сништата имаат невиност.
Не сонуваш дека си пак дете,
туку дете си, кое сонува.
Alice Bailly::Beyond the Radiant Valley (Reiderfurka)